با ساز زهی ویولن آشنایی بیشتری پیدا کنیم
ساز ویولن، یک ساز زهی چوبی است و کوچک ترین ساز در خانواده ی ویولن ها می‌باشد. البته ساز های کوچک تر از ویلن هم در این خانواده قرار داشتند (مانند ویولن کیت و پیکولو) اما در قرن اخیر دیگر از آن ها استفاده نمی‌شود.
ساز ویلن معمولا دارای ۴ سیم است و با کشیدن آرشه(Bow) در امتداد سیم های آن نواخته می‌گردد؛ البته شیوه ی دیگری نیز در نواختن آن ها وجود دارد و آن، ضربه زدن به سیم ها توسط انگشتان دست است که به پیتسیکاتو (pizzicato) معروف است.
ویولن، سازی است که در سبک های مختلفی از موسیقی کاربرد دارد.
البته در موسیقی کلاسیک و سبک سنتی یا محلی غربی رواج بیشتری دارد. از انواع ویولن های الکتریکی هم در سبک راک استفاده می‌شود. انتخاب ساز ویولن الکتریکی در سبک راک صدای همگون تری با دیگر اجزاء این سبک دارد.
ساز ویولن، در بسیاری از کشور های غیر غربی نیز نواخته می‌شود؛ برای مثال می‌توان به موسیقی در هندوستان و ایران اشاره نمود. گاهی اوقات، به خصوص در موسیقی ایرلندی، به ویولن فیدل (Fiddle) گفته می‌شود و در واقع نام دیگر آن است.
خاستگاه ساز ویولن
ساز ویلن برای اولین بار در قرن ۱۶ ام و در کشور ایتالیا شناخته شد و سپس با تغییراتی، در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی، استفاده گردید. در قرن ۱۶ تا ۱۸ میلادی، ویولن های ساخته شده توسط استرادیواری، گوارنری و آماتی ارزش بیشتری داشتند. البته تعداد زیادی از سازها با کیفیت عالی، توسط سازندگان گمنامی ساخته شدند که هیچ گاه اسمی از ان ها برده نشد.
ساخت ساز ویولن
به افرادی که سازنده ی ویولن هستند، در زبان انگلیسی لوثیِر(Luthier) نیز اطلاق می‌شود. قسمت های مختلف ویلن ، از انواع مختلفی از چوب ساخته می‌شود. البته لازم است گفته شود که ویولن الکتریکی، از جنس چوب نمی‌باشد؛ (به دلیل این که صدای آن ها وابسته به مشخصه های آکوستیک ویژه نیست.) سیم های ویولن نیز از جنس فولاد، پرلون، انواع سیم های مصنوعی و ترکیبی است. این سیم ها در ابتدا از روده ساخته می‌شدند (معمولا روده ی گاو). به طوری که برای آماده کردن این نوع سیم ها، روده ی گاو را می‌کشیدند، خشک می‌کردند و در نهایت می‌پیچاندند تا سیم ویولن حاصل شود.
در سال های آغازین قرن بیستم میلادی، جنس سیم های ساز ویلن از روده، نقره، آلومینیم و یا فولاد بود. البته اخیرا دیگر از روده برای ساخت سیم ویولن استفاده نمی‌شود؛ اما بعضی از نوازندگان، به ویژه در اجراهای تاریخی، برای این که صدای خاصی از ویولن خود درآورند، از روده استفاده می‌نمایند.
سیم های ویولن، عمر محدودی دارند و نوازندگان معمولا پس از مدتی، که سیم ها کارکرد اولیه ی خود را ندارند، آن ها را عوض می‌کنند.
سیم ها ممکن است در اثر کشیدگی پاره شوند و یا این که با وجود این که ظاهرا خوب به نظر می‌رسند، اما نتوانند صدایی به همان درخشندگی و کیفیت سابق را داشته باشند.
ساز ویولن و اندازه های مختلف آن
ویولن هایی با اندازه ی نرمال، دارای سایز ۴⁄۴ هستند و در سایر اندازه های فرعی نیز، مانند ۷⁄۸, ۳⁄۴, ۱⁄۲, ۱⁄۴, ۱⁄۸, ۱⁄۱۰, ۱⁄۱۶, ۱⁄۳۲ , ۱⁄۶۴ ساخته می‌شوند.
ثبت ديدگاه