راک اند رول نوعی سبک موسیقی است که در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ در ایالات متحده تکامل یافت و به محبوبیت زیادی دست پیدا کرد.این موسیقی در اصل از موسیقی سیاه پوستان آمریکایی مانند گاسپل، جامپ بلوز، جاز، بوگی ووگی، ریتم اند بلوز و همچنین موسیقی کانتری سرچشمه گرفته است. در حالی که عناصر شکل‌دهنده راک اند رول در آلبوم‌های بلوز از دهه ۱۹۲۰ و در رکوردهای کانتری دهه ۱۹۳۰نیز شنیده می‌شود، این سبک موسیقی تا سال ۱۹۵۴ نامی از خود نداشت.به گفته روزنامه نگار گرگ کوت، راک اند رول به سبکی از موسیقی عامه پسند اشاره دارد که در دهه ۱۹۵۰ در ایالات متحده آغاز شد. در اواسط دهه ۱۹۶۰، راک اند رول به سبک بین المللی فراگیرتر معروف به موسیقی راک تبدیل شد، اگرچه سبک دوم نیز همچنان در بسیاری از محافل به عنوان راک اند رول شناخته می شود.
در اولین سبک های راک اند رول، پیانو یا ساکسیفون معمولاً جزو سازهای اصلی بودند. اما در اواسط دهه ۱۹۵۰ بود که این سازها با گیتار جایگزین شدند.ضرب آهنگ اصلی و یا ریتم در این سبک تقریباً همیشه توسط یک اسنر نواخته می‌شود.راک اند رول کلاسیک معمولاً با یک یا دو گیتار الکتریک و یک کنترباس نواخته می شود. پس از اواسط دهه ۱۹۵۰، گیتارهای باس الکتریک (Fender Bass) و کیت های درام در سبک موسیقی کلاسیک راک محبوب شدند.
راک اند رول تأثیری بر سبک زندگی، مد، نگرش ها و زبان داشت.این سبک اغلب در فیلم ها و مجلات و تلویزیون به تصویر کشیده میشد. برخی معتقدند راک اند رول تأثیر مثبتی بر جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان نیز داشته است، زیرا هم نوجوانان سیاه پوست آمریکایی و هم نوجوانان سفیدپوست آمریکایی هر دو از این سبک موسیقی لذت می بردند.
سرچشمه‌ی سبک راک اند رول
ریشه های سبک راک اند رول همیشه مورد بحث مفسران و مورخان موسیقی بوده است.توافق کلی وجود دارد که در جنوب ایالات متحده در منطقه ای که اکثر آثار اصلی راک اند رول اولیه ساخته شده است و از ادغام سنت موسیقی آفریقایی با سازهای اروپایی به وجود آمده است.مهاجرت بسیاری از بردگان سابق و فرزندان آنها به مراکز شهری بزرگ مانند سنت لوئیس، ممفیس، نیویورک سیتی، دیترویت، شیکاگو، کلیولند و بوفالو به این معنی بود که ساکنان سیاه و سفید نسبت به قبل بیشتر در مجاورت یکدیگر زندگی می کردند و در نتیجه موسیقی یکدیگر را شنیدند و حتی شروع به تقلید از موسیقی یکدیگر کردند.ایستگاه‌های رادیویی که فرم‌های موسیقی سفید و سیاه را در دسترس هر دو گروه قرار می‌دادند، توسعه و گسترش صفحه گرامافون، و سبک‌های موسیقی آفریقایی آمریکایی مانند جاز و سوئینگ که توسط نوازندگان سفیدپوست استفاده میشد، به این تلاقی فرهنگی کمک بسیاری کردند.
راک اند رول به عنوان ادغام موسیقی کانتری و ریتم اند بلوز توصیف شده است، اما اگر به همین سادگی بود، مدت ها قبل از اینکه در آگاهی ملی نفوذ کند وجود داشت. گروه‌های آوازی سیاه پوستان مانند دومینوها و اسپانیل‌ها شروع به ترکیب هارمونی‌های آوازهای مذهبی و ترکیب آن ها با موضوع های محاوره‌ای و ریتم‌های، ریتم اند بلوز تهاجمی تر کردند.خواندن آهنگ‌های ریتم اند بلوز بی‌نظیری که نوجوانان سفیدپوست حومه شهر را با فرهنگی آشنا میکرد که بیش از هر چیزی عجیب، هیجان‌انگیز و غیرقانونی به نظر می‌رسید. در سال ۱۹۵۴ این صدا با یک تصویر ترکیب شد، صدای یک خواننده سفید پوست خوش تیپ، الویس پریسلی، که شبیه به یک سیاهپوست آواز می خواند.
راکابیلی (Rockabilly) معمولاً به نوع موسیقی راک اند رولی اشاره دارد که در اواسط دهه ۱۹۵۰ عمدتاً توسط خوانندگان سفیدپوست مانند الویس پریسلی، کارل پرکینز، جانی کش و جری لی لوئیس مطرح و ضبط می شدند که به طور عمده بر روی موسیقی کانتری متمرکز بود.پریسلی بسیار تحت تأثیر این سبک قرار گرفت و موسیقی خود را با برخی از بزرگترین موسیقیدانان آفریقایی آمریکایی مانند بی بی کینگ، آرتور کروداپ و فتس دومینو ترکیب کرد. سبک موسیقی او همراه با تأثیرات نژادی سیاهپوستان در طول دوران پرتلاطم تاریخ، جنجال‌هایی را ایجاد کرد.بسیاری دیگر از خوانندگان محبوب راک اند رول آن زمان، مانند فست دومینو و لیتل ریچارد از سنت ریتم اند بلوز بیرون آمدند و موسیقی را برای مخاطبان سفیدپوست جذاب ساختند اما معمولا در طبقه بندی راکابیلی قرار نمی گیرند.
پریسلی راک اند رول را در مقیاسی وسیع‌تر از هر نوازنده دیگری رایج کرد و تا سال ۱۹۵۶، او به عنوان نماد یک ملت ظاهر شد.
ثبت ديدگاه