فلوت سحرآمیز اپرایی در دو پرده از موتسارت آهنگساز نامدار اتریشی است که در سال ۱۷۹۱ خلق شده است.اپرانامه‌ی این اثر به زبان آلمانی و نوشته‌ی امانویل شیکاندر است.این اثر در قالب زینگ اشپیل یا تلفیق صحبت کردن عادی و خواندن آواز است که فرمی رایج در آن زمان بود.

فلوت سحرآمیز آخرین اپرای موتسارت است و اولین بار در ۳۰ سپتامبر ۱۷۹۱ در وین اجرا شد.در این داستان یک زوج جوان در تکاپوی رسیدن به یکدیگر هستند و برای این هدف مجبورند از جانب زرتشت که صاحب خرد و دانایی است آزمون هایی را پشت سر بگذارند.اولین اجرای این اثر توسط خود موتسارت رهبری شد.شیکاندر سود خوبی از اجراهای متعدد این اپرا به دست آورد و حتی توانست با پول آن ساختمان جدیدی برای تیاتر خود بسازد.

موتسارت در سپتامبر ۱۷۹۱ از پراگ به وین آمد تا اپرای فلوت سحرآمیز را برای اولین بار اجرا کند.در این هنگام هنوز دو قسمت ار موسیقی اپرا یعنی اورتور و مارش روحانیون آماده نبودند و شیکاندر به این خاطر نگران بود و موتسارت دو روز قبل از اجرا کل کار را تکمیل کرد.اجرای اول این اثر در ۳۰ سپتامبر در وین بر روی صحنه رفت که با موفقیت خیره کننده‌ای روبه رو شد و استقبال تماشاچیان از آن بسیار خوب بود.اولین اجرای این اثر توسط خود موتسارت رهبری شد.

فلوت جادویی به دلیل عناصر برجسته‌ی میسونی(به اعضای فراماسون می گویند)آن مورد توجه است اگرچه بعضی از محققان معتقدند که تاثیر میسونی اغراق آمیز است.این اپرا متاثر از فلسفه‌ی روشنگری است و میتوان آن را به عنوان مدافع مطلق روشنگری در نظر گرفت.برخی ملکه‌ی شب را نمایانگر شکل خطرناکی از تاریک گرایی می دانند و از نظر برخی دیگر نماینده‌ی امپراتور کاتولیک روم ماریا ترزا است که فراماسونری را ممنوع کرد.برخی دیگر خود کلیسای کاتولیک رومی را می بینند که به شدت ضد فراماسونری بود.

این اثر برای دو فلوت ، دو ابوا ، دو کلارینت،  دو باسون ، دو هورن،  دو ترومپت ، سه ترومبون،  تیمپانی و سازهای زهی نوشته شده است.هممچنین به یک کر چهار قسمتی به ویژه در پایان هر صحنه نیاز دارد.موتسارت همچنین برای اجرای ناقوس های جادویی خواستار ساخت (stromento d’acciaio) که سازی فولادی بود شد که می گویند این ساز از آن زمان به بعد گم شده است اگرچه محققان امروزی معتقدند که این ساز یک گلوکن اشپیل کلید دار است که معمولا در اجراهای مدرن با سلستا جایگزین می شود.

این اثر مانند بسیاری دیگر از اپراهای آن دوران یک اورتور نیز داردکه اجرای آن به طور معمول بین ۶ تا ۷ دقیقه به طول می انجامد و یکی از ماندگارترین آثار موسیقی کلاسیک غربی است.