داشتن یک برنامه روتین از فعالیت ها برای تمرین هر روز قبل از نواختن قطعه اصلی، مزایای زیادی دارد.بسیاری از جنبه‌های فنی نواختن ساز زهی را می‌توان جدا کرد و در خارج از مجموعه‌ای که شامل این قطعات است،تقسیم بندی کرد. پرداختن به چنین مسائلی «به صورت انتزاعی» می تواند به شما کمک کند تا در مورد تکنیک به صورت کلی تری فکر کنید و ممکن است به شما کمک کند تا از نواختن فعلی خود خسته یا ناامید نشوید. در حالت ایده آل، کار بر روی هر تکنیک به صورت سیستماتیک از طریق یک روال گرم کردن، در نهایت جنبه های فنی نواختن را طبیعی و خودکار می کند و بر روی خوب نواختن شما تاثیر بسزایی دارد.

یکی دیگر از مزایای قابل توجه گرم کردن قبل از نواختن قطعه اصلی این است که شما می توانید اطمینان حاصل کنید که به جنبه ها و تکنیک های متعدد نواختن ساز زهی به طور منظم پرداخته اید، صرف نظر از اینکه آیا هر آیتم در قطعه ای که در حال نواختن آن هستید موجود است یا خیر. جمله ای وجود دارد که می گوید اگر از مهارت خود استفاده نکنی آن را از دست خواهی داد به این معنی که مهارت ها در طول زمان با توقف انجام آنها به تحلیل می روند و نه تنها در مورد نواختن یک ساز به طور کلی، بلکه در مورد اجزای نوازندگی نیز این مورد صدق می کند. یک روال گرم کردن خوب به شما کمک می کند تا در تمامی تکنیک های خود پیشرفت کنید و همچنین به شما کمک کند تا روابط بین این اجزا را ببینید و حس کنید و بدانید کجای کارتان مشکل دارد.

نکات مهم در مورد گرم کردن

پس از تصمیم گیری در مورد محتوای گرم کردن خود، فراموش نکنید که به روند تمرین خود توجه داشته باشید:

همیشه برنامه داشته باشید. داشتن روند برنامه ریزی روتین روزانه به شما کمک می کند تا به آنچه می خواهید انجام دهید فکر کنید.
هر روز برنامه تمرینی خود را تغییر دهید تا برایتان خسته کننده نشود. گاهی اوقات ممکن است برخی از مسائل را در مدت زمان کوتاهی حل کنید، اما ناگهان با مشکلی غیرمنتظره در زمینه دیگری مواجه شوید.برنامه خود را در طول زمان تغییر دهید با این کار نه تنها روال تمرین خود را با بهبود مهارت‌هایتان تنظیم کنید، بلکه برای جلوگیری از احساس یکنواختی و روتین بودن نیز مناسب است.
بخش زمان بندی تمرین شما نیز برای نظارت بر تمام جنبه های نواختن شما مهم است. اینکه لحن شما چقدر طنین انداز است؟ سطح راحتی کلی شما چگونه است؟ آیا در هر جایی تنش غیر ضروری را حفظ می کنید؟ زمان و جریان در میان اقدامات مختلف چگونه است؟ ارزیابی همه این جنبه ها هر روز از همان ابتدا کمک زیادی به القای عادات خوب و اجتناب از عادات بد خواهد کرد.

اجزای تشکیل دهنده یک تمرین خوب چیست؟

یک روتین تمرینی خوب باید دارای اجزای مشخصی باشد که در اینجا به آن ها می پردایم:

با آرشه کشی آهسته شروع کنید:

اگر جلسه تمرین خود را با حرکت دادن فوراً هر دو دست، حتی با سرعت متوسط، شروع کنید، این خطر وجود دارد که متوجه مواردی مانند کشش نت ها، زاویه کج آرشه، و همچنین صدای ساز خود را به خوبی نشنوید. تمرکز خود را به یک چیز بدهید و همزمان همه کار را با هم انجام ندهید، حتی اگر فقط برای یک یا دو دقیقه باشد باید به مغز اجازه دهید تا با دقت بیشتری این اصول اساسی را که همه چیز به آنها بستگی دارد، نظارت کند و بتواند تشخیص دهد که کجای کار مشکل دارد.

با تمرین دست آزاد و کشیدن بسیار آهسته آرشه بر روی هر یک از سیم ها نواختن را شروع کنید.
سپس، نت‌هایی که با انگشت نواخته می شوند را به تمرین خود اضافه کنید: با نت‌هایی شروع کنید که دارای ارتعاشات سمپاتیک زیادی هستند، مانند G یا D که با انگشت قوی (مانند انگشت دوم شما) نواخته می‌شوند و بعداً روی نت‌های کم ارتعاش و یا انگشتان ضعیف‌ مانند انگشت چهارم کار کنید. بخاطر داشته باشید که به ویژگی هایی مانند دینامیک و سرعت قطعه نیز دقت کنید.

گام نوازی را فراموش نکنید:

گام نوازی شاید رایج ترین جزء در هر روتین گرم کردن باشد و دلیل خوبی هم دارد. آنها بلوک های سازنده اکثر موسیقی ها را تشکیل می دهند و به شما کمک می کنند هر یک از نت ها را بخوانید و جای آن ها را در ذهنتان ثبت کنید. الگوهای انگشتی که در گام نوازی به کار می رود اغلب در نواختن ساز زهی مفید است. علاوه بر این، گام ها یک تمرین عالی برای یادگیری دیگر تکنیک های ساز زهی نیز به شمار می روند مانند آرشه کشی و …

هدف شما در ابتدا باید یادگیری گام ها باشد.در ابتدا نت های کامل ۱۵ گام ماژور را یاد بگیرید در مرحله بعد گام های مینور را اضافه کنید و سپس مینور هارمونیک و در نهایت مینور ملودیک را اضافه کنید. صبور و پیگیر باشید، زیرا یادگیری خوب گام ها ممکن است کمی طول بکشد. از نواختن یک اکتاو شروع کنید اما به محض اینکه در اکتاو اول مهارت کسب کردید اکتاو دوم را اضافه کنید.مطمئن شوید که مقداری از وقت خود را به تماشای نت های موسیقی (یعنی گام های نوشته شده) اختصاص دهید تا آن ها را به خوبی تشخیص دهید. بدون نیاز به هیچ سرعتی به آرامی گام نوازی خود را شروع کنید.

آرپژ:

آرپژها آکوردهایی هستند که پشت سر هم اجرا می شوند و البته نه به صورت همزمان. به توالی نت ها با زمان اجرا مشخص آرپژ می گویند.در واقع آرپژها به شما کمک می کنند تا به هماهنگی نت ها با همدیگر بیشتر فکر کنید. در حالی که گام ها به صورت پیوسته و پشت سر هم اجرا می شوند، آرپژها اغلب بر اساس فواصل مشخص شده ای اجرا می شوند.مانند گام ها، نواختن آرپژها نیز به شما کمک فراوانی در نوازندگی خواهند کرد.

هدف اولیه شما باید این باشد که آرپژهای اولیه را یاد بگیرید، به الگوهای تکرار شونده توجه کنید و آنها را به دقت اجرا کنید.با یادگیری تمام سه گانه های اصلی و فرعی شروع کنید،نواختن آنها فقط در یک اکتاو در ابتدا خوب است اما به محض اینکه توانستید تعداد آرپژها را به دو اکتاو افزایش دهید.در ابتدا بدون نیاز به سرعت و به آرامی بنوازید.بعد از کسب توانایی در نواختن آرپژها ،آنها را با طیف وسیعی از سرعت ها، از جمله بسیار سریع نیز تمرین کنید.

انگشت گذاری:

تمرینات انگشت گذاری یک راه عالی برای بهبود و هماهنگی در دست چپ است. این تمرین همچنین به بهبود قدرت انگشت و حس تعادل دست چپ شما بر روی فینگر بورد کمک می کنند. برخی از این تمرین ها ممکن است در زمانی که روی آنها کار می کنید بسیار ناچیز به نظر برسند، اما می توانند در دراز مدت تأثیر قابل توجهی بر روی نواختن شما داشته باشند.

شیفتینگ یا تغییر پوزیسیون:

شیفتینگ یا تغییر پوزیسیون یکی دیگر از مهارت های مهم برای نوازندگان ساز زهی می باشد.گاهی اوقات تغییر پوزیسیون در مقیاس های بزرگ مثلاً یک پنجم یا بیشتر می تواند از نظر دقت و سطح تنش نوازنده را دچار مشکل کند مگر اینکه به طور منظم تمرین شود.انجام دادن تمرین های منظم در پوزیسیون های بزرگ می‌تواند به شما کمک کند این قفل را باز کرده و تعادل را در بازوی چپ خود پیدا کنید.
گاهی اوقات اجرای یک قطعه خاص با شیفتینگ و تغییر حالت دستتان به پوزیسیون های بالاتر نیز زیباتر به نظر می رسد. زیرا که شما می توانید گاهی اوقات انگشت خود را برای تغییر پوزیسیون به شکلی روی سیم بکشید که صدای شیفت کردن دستتان بیاید و در نتیجه می توانید در این حالت صدای خاصی را برای دادن لحن مورد نظرتان به آن قطعه، ایجاد کنید.

سبک های مختلف در آرشه کشی:

انواع مختلفی حرکات مفصلی وجود دارد که می توان با آرشه کشی انجام داد و به آنها “سبک های آرشه کشی” می گویند. از مزایای مسلط بودن به آرشه می توان به توانایی اجرای قطعه ای که در آن مورد نیاز است و کنترل و حرکات مفصل ماهیچه دست راست اشاره کرد.برای بهبود آرشه کشی خود باید بسیاری از سبک های آرشه کشی را مطالعه کنید. به عنوان مثال از این سبک ها می توان به لگاتو، دتاچه، مارکاتو، اسپیکاتو، مارتله، لوره، استاکاتو و سوتیله اشاره کرد.در زمینه های مختلف مانند نواختن گام و و آرپژ به آرشه کشی خود دقت کنید.گاهی پارامترها را تغییر دهید، مانند سرعت، مکان آرشه و یا دینامیکی که با آن مینوازید.

سخن آخر:

به نظر می رسد برای مهارت های متفرقه دیگری که ممکن است بخواهید در روال تمرینی خود بگنجانید، در پایان یه یک دسته بندی باز نیاز دارید. به عنوان مثال، برخی از افراد دوست دارند موارد زیر را نیز در روتین نواختن خود بگنجانند مانند:

اتودها
قطعات ارکسترال
نت خوانی
بداهه نوازی


فعالیت‌هایی از این دست را می‌توان به‌عنوان جزء جداگانه‌ای از تمرین هر فرد در نظر گرفت، و در واقع برخی از افراد دوست دارند فعالیت‌هایی مانند نت خواندن یا بداهه‌ نوازی را در پایان زمان تمرین خود قرار دهند. در مقوله اتودها، امکان گنجاندن برخی از اتودها را در روتین تمرین خود در نظر بگیرید، که می‌تواند شامل یک سری از تمرین‌ها برای انجام بخش‌های کوتاه و فنی چالش‌ برانگیز در نواختن شما محسوب شود.