دوران کودکی و جوانی
مارتا آرگریچ زادهٔ ۵ ژوئن ۱۹۴۱ نوازنده ی پیانو کلاسیک آرژانتینی است. او به عنوان یکی از بزرگترین پیانیست های تمام دوران شناخته می شود.آرگریچ در بونوس آیرس، آرژانتین به دنیا آمد.اجداد پدری او اسپانیایی‌هایی از کاتالونیا بودند که از قرن هجدهم در بونوس آیرس مستقر بودند. پدربزرگ و مادربزرگ مادری او مهاجران یهودی از امپراتوری روسیه بودند که در کلونیا ویلا کلارا در استان انتر ریوس آرژانتین، یکی از مستعمرات تأسیس شده توسط بارون دی هیرش و انجمن استعمار یهودی، ساکن شدند.اما منشأ فامیل او از کاتالونیا آمده است.
او در سن دو سالگی مهدکودک را آغاز کرد، جایی که او کوچکترین کودک بود. پسربچه ای پنج ساله که با هم دوست بودند، او را مسخره کرد که نمی تواند پیانو بنوازد و آرگریچ با نواختن کامل و تنها با گوش دادن، قطعه ای را که معلم آنها برایشان می نواخت را همان لحظه بعد از او نواخت. معلم بلافاصله استعداد او را تشخیص داد و به مادرش گفت. او در سه سالگی شروع به یادگیری پیانو کرد. در سن پنج سالگی نزد معلم اولش وینچنزو اسکاراموزا رفت که از او احساس و بیان را در موسیقی آموخت. آرگریچ اولین کنسرت خود را در سال ۱۹۴۹ در سن هشت سالگی برگزار کرد. خانواده‌ی او در سال ۱۹۵۵ به اروپا نقل مکان کردند، جایی که آرگریچ نزد فردریش گولدا در اتریش تحصیل کرد، که آرگریچ او را یکی از تأثیر گذارترین استادان اصلی خود توصیف می کند. او بعدها با استفان آشکنازی و ماریا کورسیو نواختن را آموخت.او در شانزده سالگی در هر دو مسابقه بین‌المللی موسیقی ژنو و مسابقه بین‌المللی فروچیو بوسونی مقام به دست آورد.
به دنبال این موفقیت، آرگریچ دچار بحران شخصی و هنری شد. او به مدت سه سال پیانو ننواخت و به فکر رها کردن آن افتاد و برای مدتی به عنوان منشی دکتر مشغول به کار شد.او با تشویق های همسر استفان آشکنازی به نواختن پیانو بازگشت. پس از بازگشت، او برنده هفتمین مسابقه معتبر پیانو شوپن در سال ۱۹۶۵ شد.
زندگی حرفه‌ای
آرگریچ اولین کنسرت خود را در سن ۸ سالگی با نواختن کنسرتو پیانوی شماره ۲۰ موتزارت در ر مینور و اولین کنسرتو پیانو را با قطعه‌ای از بتهوون در سی ماژور اجرا کرد.آرگریچ با برنده شدن در هفتمین مسابقه پیانوی شوپن در ورشو در سال ۱۹۶۵ در سن ۲۴ سالگی شهرت بین‌المللی پیدا کرد. در سال ۱۹۶۰، او اولین ضبط تجاری خود را انجام داد که شامل آثاری از شوپن، برامس، راول، پروکوفیف و لیست بود. پس از انتشار این آلبوم در سال ۱۹۶۱ مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. او از آن زمان آثار آهنگسازانی از جمله راخمانینوف و شومان را ضبط کرده است،که او احساس ارتباط خاص با آنها را توصیف می کند.
آرگریچ اغلب در مصاحبه های خود به احساس “تنهایی” روی صحنه در طول اجراهای انفرادی اشاره کرده است.از دهه ۱۹۸۰، او اجراهای انفرادی کمی را روی صحنه برد و به جای آن بر کنسرتوها و به ویژه موسیقی مجلسی تمرکز کرد و با نوازندگان سازها در اجراها و سونات ها همکاری کرد.آرگریچ همچنین پیانیست‌های جوان‌تر را هم از طریق جشنواره سالانه‌اش و هم از طریق حضورش به عنوان عضو هیئت داوران در مسابقات بین‌المللی تبلیغ و حمایت کرده است.
بیزاری او از مطبوعات و تبلیغات منجر به این شده است که در بیشتر دوران کاری خود از کانون توجهات دور بماند. با این وجود، او به عنوان یکی از بزرگترین پیانیست های تاریخ شناخته می شود.اجرای اولین کنسرتو پیانوی لیست به رهبری دانیل بارنبویم در (The Proms 2016) باعث شد که روزنامه‌ی (The Guardian) در مورد این اجرا بنویسد که این اجرایی فراموش نشدنی بود. آرگریچ در سال ۲۰۱۹ در سن ۷۸ سالگی به (Proms) بازگشت تا اولین کنسرتو پیانو چایکوفسکی را زیر رهبری بارنبویم اجرا کند، اجرایی که برای همگان جادویی و حیرت انگیز بود.
آرگریچ چند زبانه است و می تواند به زبان های اسپانیایی، فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی، انگلیسی و پرتغالی صحبت کند. اگرچه زبان مادری او اسپانیایی است، اما فرزندانش را با زبان فرانسوی تربیت کرد. او در آرژانتین، بلژیک، سوئیس و فرانسه زندگی کرده است و تابعیت سوئیس و آرژانتین را دارد.
ثبت ديدگاه