موسیقی آمبینت چیست؟

موسیقی آمبینت ژانری از موسیقی است که بر لحن محیط و فضا با تاکید بر ساختار یا ریتم موسیقی سنتی و یا کلاسیک شکل می گیرد. این موسیقی ممکن است فاقد ترکیب خالص، ضرب آهنگ، یا ملودی ساختاریافته باشد.یکی از مشخصه های این ژانر از موسیقی این است که نمیتوان تشخیص داد آغاز و پایان قطعه کدام است و ممکن است موسیقی در هر جایی از یک چرخه شروع شود یا به پایان برسد. در این ژانر از لایه‌های بافتی صدا استفاده می‌ شود که می‌تواند به گوش دادن غیرفعال و فعال پاسخ دهد و حس آرامش یا تفکر را در شنونده به وجود آورد. گفته می شود که این موسیقی کیفیتی جوی، بصری را تداعی می کند.ممکن است مناظر صوتی طبیعت نیز در آن گنجانده شود، و صداهای سازهای آکوستیک مانند پیانو،سازهای زهی و فلوت ممکن است از طریق یک سینتی سایزر تقلید شوند.

این ژانر در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ آغاز شد، زمانی که آلات موسیقی جدیدی مانند سینتی سایزرها به بازار معرفی شدند.این موسیقی توسط ژانر کسانی مانند اریک ساتی و موسیقی مینیمال، موسیقی الکترونیک آلمانی پیش‌بینی شد، اما توسط موسیقیدان بریتانیایی برایان انو در سال ۱۹۷۸ با آلبوم (Ambient 1: Music for Airports) نامگذاری و محبوبیت یافت.برایان انو عقیده داشت که آمبینت موسیقی است که شنونده می تواند خیلی بر روی آن تمرکز کند یا اینکه به سادگی از آن چشم پوشی کند. در اواخر دهه ۱۹۸۰ با برجستگی موسیقی هاوس و تکنو احیا شد و در دهه ۱۹۹۰ پیروانی در این ژانر رشد کردند.موسیقی آمبیانت ممکن است دارای عناصری از موسیقی عصر جدید و موسیقی بدون نوازنده باشد و در برخی از آثار ممکن است از نت های پایدار یا تکراری استفاده کنند.این نوع موسیقی به موفقیت تجاری بزرگی دست نیافت، زیرا همه چیز از عصر جدید، خسته کننده و بی ربط خوانده شد و مورد انتقاد قرار گرفت. با این وجود، در طول سال ها، به ویژه در عصر اینترنت، به درجه خاصی از تحسین رسیده است. به دلیل سبک نسبتاً باز، موسیقی آمبینت اغلب تحت تأثیر بسیاری از ژانرهای دیگر از جمله موسیقی کلاسیک، آوانگارد، فولک، جاز، و موسیقی جهانی و غیره قرار می گیرد.

ریشه موسیقی آمبینت از کجا آمده است؟

اریک ساتی به عنوان پیشرو مهم موسیقی محیطی مدرن و تأثیرگذار شناخته می شود.اریک ساتی به عنوان یک آهنگساز فرانسوی در اوایل قرن بیستم، از چنین کاوش‌هایی با الهام از دادائیست‌ها برای خلق فرم اولیه موسیقی در پس‌زمینه استفاده کرد که او آن را موسیقی مبلمان (Musique d’ameublement) نامید. او این را به عنوان نوعی موسیقی توصیف کرد که می‌توان آن را در طول یک مهمانی شام پخش کرد تا فضای پس‌زمینه‌ای در هنگام غذا خوردن ایجاد کند و البته نه اینکه به عنوان کانون توجه باشد.

به قول خودش، ساتی به دنبال ایجاد نوعی از موسیقی بود که صداهای محیط باشد و به آن ها نیز توجه نشان داده شود.او می گوید: به نظر من این نوع موسیقی آهنگین است و صدای چاقو و چنگال را در هنگام شام ملایم می کند.عدم تسلط بر این صداها و تحمیل نکردن خود و پر کردن آن سکوت های سنگینی که گاهی بین دوستانی که با هم غذا می خورند، اتفاق می افتد و آنها را از زحمت توجه کردن به سخنان پیش پا افتاده خودشان رها می کند و در عین حال صداهای خیابان را نیز خنثی می کند. بنابراین به طور ناخودآگاه وارد یک گفتگو می شوید. ساختن این نوع موسیقی پاسخگویی به یک نیاز مهم است.

درسال ۱۹۴۸، آهنگساز و مهندس فرانسوی، پیر شفر، اصطلاح موسیقی کانکریت را ابداع کرد.او در این سبک از موسیقی از صداهای ضبط شده ی طبیعی استفاده می کرد که سپس برای ایجاد یک قطعه موسیقی و یا ایجاد افکت از آن ها استفاده می شد.تکنیک‌های شفر در استفاده از حلقه‌های نواری و اتصال آن ها به یکدیگر هنوز به عنوان سبکی پیشرو در موسیقی مدرن در نظر گرفته می‌شود.

در سال ۱۹۵۲ جان کیج قطعه سه موومان معروف خود را منتشر کرد که اجرای سکوت کامل به مدت چهار دقیقه و سی و سه ثانیه بود.هدف این قطعه این بود که صداهای محیط اطراف را پر رنگ تر کرده و به آن ها نقشی دهد و در واقع این صدای محیط اطراف باشد که به عنوان موسیقی شناخته می شود.برایان انو از جان کیج به عنوان هنرمندان تأثیرگذار نام برده است.

از آهنگسازان معروف در این سبک میتوان به مکس ریشتر و هانس زیمر اشاره کرد.