تفاوت هوموفونی (هم صدایی) و مونوفونی (تک صدایی) در چیست؟

تئوری موسیقی مجموعه ای گیج کننده از عناصر و جنبه هایی را در بر می گیرد که این هنر شگفت انگیز را احاطه کرده است. یکی از این عناصر، مفهوم بافت موسیقی است که همانطور که تصور می‌کنید می‌تواند امکانات فراوانی را برای شما به همراه داشته باشد.

هوموفونی

هم صدایی یا هوموفونی در موسیقی به بافتی از موسیقی گفته می شود که در آن صدای اصلی توسط چند صدای دیگر همراه می شود تا هارمونی ایجاد شود و اغلب تضادی ریتمیک میسازند.یک بافت موسیقی هوموفونیک ممکن است یکسان باشد و این بدان معنی است که همه قسمت‌ها دارای یک ریتم یکسان یا هم ریتمی هستند.موسیقی کرال نوع دیگری از موسیقی هوموفونیک است و رایج‌ ترین نوع موسیقی هوموفونیک بدین صورت است که یک ملودی و اغلب بالاترین صدا به صورت مجزا توسط بخش‌های پایینی با بیان هارمونیک همراه می‌شوند.یک مثال دیگر می‌تواند یک خواننده یا ترانه‌سرا باشد که از صدای خود برای تولید ملودی استفاده می‌کند در حالی که احتمالاً گیتار یا پیانو آن را همراهی می‌کنند. به این ترتیب، هم آوایی را می توان به عنوان یک ابزار بافتی بسیار آشنا در این نوع موسیقی در نظر گرفت.یکی از واضح‌ترین راه‌ها برای نشان دادن صدای موسیقی چندصدایی، نگاه کردن به موسیقی باخ است.

از نظر تاریخی، هوموفونی و نقش‌های تمایزیافتهٔ آن برای بخش‌هایی با تونالیته ظاهر شده‌ است که عملکردهای هارمونیکی مجزایی را به صدای سوپرانو، باس و صداهای داخلی داده است. هوموفونی ابتدا در موسیقی یونان خود را نشان داد که در آن ملودی توسط یک یا چند صدا در اکتاو همراهی و اجرا می‌شد. اصطلاح هوموفونی برای اولین بار و با تأکید بر هماهنگی ملودیک توسط چارلز برنی انگلیسی در سال ۱۷۷۶ میلادی پدید آمد.

مونوفونی

کلمه mono از کلمه‌ی monos در یونان باستان به معنای مجرد یا تنها گرفته شده است.از نمونه ارکسترال این نوع موسیقی میتوان به قطعه «آیین بهار» از استراوینسکی اشاره کرد که با صدای یک فاگوت و تک‌نوازی آغاز می‌شود که در بالاترین نت می‌نوازد. یکی دیگر از نمونه‌های خوب مونوفونیک آهنگ‌های فولکلور است که معمولاً توسط یک خواننده مجرد بدون همراهی اجرا می‌شود. به طور مشابه از این نوع موسیقی میتوان به سرودهای ساده یا آواز های گریگوری اوایل قرون وسطی که دارای بافتی مونوفونیک است اشاره کرد.

منظور از مونوفونیک این نیست که دیگر ویژگی های موسیقی در هر قطعه ای وجود ندارد. فقط به این دلیل که یک ملودی وجود دارد که شاید فقط توسط یک فرد اجرا شود به این نام خوانده می شود. در این نوع موسیقی همچنان می‌تواند تغییراتی در دینامیک (حجم)، سرعت (تمپو)، بیان (نحوه شروع و ادامه یک نت)، برای برجسته کردن قطعه وجود داشته باشد.