چندین سال پیش یک پیانو ساز نیوزلندی به نام آدریان الکساندر مان برای خود چالشی را در نظر می گیرد و آن چالش ساختن بلندترین پیانوی گرند کنسرت در جهان بود.
او می گوید من همیشه این سوال در ذهنم بود که داشتن یک سیم باس بسیار بلند چه صدا و تفاوت هایی در پیانو ایجاد می کند بنابراین تصمیم به ساخت این پیانو گرفتم .
لازم به ذکر است که زمانی که آدریان تنها ۱۵ سال داشت ساخت این پیانو را آغاز کرد.
بنابراین با تمام مشکلات و سختی هایی که در ساخت این پیانو بود با تلاش فراوان و کشف های جدید و مقداری شانس او توانست آرزوی خود را به انجام برساند.
در سال ۲۰۰۹ بود که ساخت این پیانوی بزرگ به اتمام رسید.
این پیانوی ۱۹ فوتی با طول ۵.۷ متر بیشتر از یک تن وزن دارد و در مقایسه با یک پیانوی گرند کنسرتی این اندازه دو برابر است.
اما علت اصلی طویل بودن این ساز قرار دادن سیم های بلند باس می باشد.
این پیانو چه تفاوت‌هایی با پیانوی گرند کنسرتی دارد؟
در جواب به این سوال باید گفت که داشتن یک سیم بلندتر تفاوت چندانی در صدای پیانو ایجاد نمی کند اما صدایی غنی تر و طنین انداز با هارمونی های عمیق تر به
نت ها می دهد.
در ادامه به مصاحبه ای که با او درباره‌ی ساخت این پیانو و مشکلات آن انجام شده میپردازیم.
چرا تصمیم به ساخت چنین پیانوی بلندی گرفتی؟
من فقط می خواستم ببینم که یک سیم باس بلند چه صدایی دارد.
به نظرم رسید که سیم های باس بلند صدای بهتری دارند.وقتی ۱۴ ساله بودم از معلم پیانو پرسیدم که یک سیم باس تا چه مدت زمانی صدا خواهد داد اگر روی آن هیچ روکش
مسی وجود نداشته باشد. جواب این بود: “این صدا آنقدر طولانی خواهد بود که برای همیشه ادامه خواهد داشت!” بنابراین من تصمیم به آزمایش و کشف این نکته کردم.
من یک پایه حصار فلزی را از دو طرف به زمین زدم و با یک تکه چوب بزرگ با یک سوراخ و سنجاق دور آن را یک رشته سیم بیس پیچیدم. پس از یافتن تنش ایمن ،با
حرکت دادن سنگها در امتداد سیم ، آن را به پایین ترین درجه A روی پیانو تنظیم کردم.
در این زمان بود که جالب ترین صدا را کشف کردم و از این مرحله تصمیم گرفتم پیانویی بسازم تا طولانی ترین سیم باس شبیه به این داشته باشد. بعداً بیشتر آزمایش کردم.
آن زمان پانزده سال داشتم که به مادرم گفتم من می خواهم همچین پیانویی را بسازم.
فکر می کنم چون خیلی جوان بودم اطمینان داشتم که انجام این کار ممکن است ، من کاملاً مصمم بودم و بدون مشورت با هیچ فرد حرفه ای در ساخت پیانو این کار را شروع
کردم تا هیچ مانعی برایم وجود نداشته باشد.
ساخت و ساز
در ۲۴ اکتبر به من اجازه ساخت پیانو داده شد زیرا بانوی بسیار سخاوتمندی به نام کارولین به من این اجازه را داد تا درگاراژ او ساخت و ساز پیانو را شروع کنم.
من با مقدار کمی چوب که به من داده بود شروع به ساخت پایه ها کردم.
طول پیانو تقریبا با طول گاراژ هم اندازه بود.در اواخر ساخت پروژه ، من به فضای بیشتری برای کار در اطراف پیانو احتیاج داشتم و دوست مدرسه ام به من پیشنهاد کرد تا
در سوله تراکتور کشاورزی پدرش کار را ادامه بدهم و توانستم از ابزار آلات بیشتری استفاده کنم.
دوباره شور و شوق بیشتری پیدا کردم!
علاقه به ساخت و ساز متناسب با پیشرفت بود. هرچه بیشتر پیشرفت می کردم افراد بیشتری مایل به کمک به من بودند. خواه ابزار باشد ، چوب ، کتاب یا پول!
طراحی مقیاس را بر اساس فرمولی که در سال ۱۹۱۶ در کتابی به نام رساله ای در مورد هنر ساخت پیانو خوانده بودم کشف کردم.
و اینگونه بود که توانستم پیانوی خودم را بسازم.
ثبت ديدگاه