یک مطالعه بین‌ المللی در طی ۲۵ سال گذشته نشان می‌دهد که کاهش گونه‌های پرندگان به طرز چشمگیری زیاد بوده است و این روزها حجم موسیقی طبیعت کمتر شده است.اگر دقت کرده باشید دیگر صبح ها پرندگان کمتر آواز می خوانند.در آمریکای شمالی، نزدیک به سه میلیارد پرنده از سال ۱۹۷۰ ناپدید شده اند. در اروپا، از هر پنج پرنده در حال حاضر یک پرنده در معرض خطر انقراض قرار دارد.

صدای بهار در حال تغییر است و تیمی از دانشمندان در دانشگاه آنگلیا شرقی می گویند که این به دلیل کاهش جمعیت پرندگان می باشد.این مقاله جدید که در مجله (Nature Communications) منتشر شده است، کاهش گسترده تنوع صوتی و حجم صدا را در مناظر طبیعی آمریکای شمالی و اروپا در ۲۵ سال گذشته نشان می‌دهد.

آواز پرندگان مدت‌هاست که الهام‌ بخش موسیقی بشر بوده است و آهنگسازان متعددی مانند موتزارت، مسیان و بتهوون همگی از پرندگان الهام گرفته اند. در قرن سیزدهم اولین قطعات موسیقی چند صدایی از روی صدای پرنده های فاخته نوشته شده است.
با توجه به این که گونه های پرندگان در معرض خطر هستند، به نظر می رسد که مناظر صوتی طبیعی ما در خطر نیستند، بلکه موسیقی معاصر ماست که در معرض خطر می باشد.دکتر سیمون باتلر، بوم‌شناس محیط‌زیست در دانشگاه آنگلیا شرقی و نویسنده اصلی این مقاله می باشد.او در ادامه می گوید: ما شاهد کاهش گسترده‌ای در تنوع صوتی و مناظر صوتی طبیعی بوده ایم که ناشی از تغییرات در جوامع پرندگان بوده است.این نتایج نشان می‌دهد که آواز پرندگان در فصل بهار آرام‌ تر و کم تنوع تر شده است. رابطه انسان ها با طبیعت در حال زوال است و پیامدهای بالقوه گسترده‌ای برای سلامت و رفاه انسان در بر دارد.

دکتر باتلر و تیمش بیش از ۲۰۰۰۰۰ سایت را در سراسر آمریکای شمالی و اروپا بررسی کردند و مناظر صوتی آنها را در ۲۵ سال گذشته بر اساس داده های سالانه شمارش پرندگان و پایگاه داده آنلاین صداها و آوازهای پرندگان بازسازی کردند.

دکتر کاتریونا موریسون، محقق در دانشکده علوم زیستی UEA که این پژوهش را انجام داده است، می گوید: متأسفانه، ما در یک بحران جهانی زیست محیطی زندگی می کنیم و اکنون می دانیم که کاهش ارتباط بین مردم و طبیعت ممکن است به این امر کمک کند.از آنجایی که ما در مجموع از محیط طبیعی خود کمتر آگاهی داریم، متوجه وخامت آن نمی شویم و یا کمتر به آن اهمیت می دهیم. این مطالعات با هدف افزایش آگاهی از این خسارات به شیوه‌ای ملموس و قابل ربط و نشان دادن تأثیر بالقوه آنها بر شرایط انسان است.

با توجه به اینکه مردم عمدتاً به جای دیدن، صدای پرندگان را می‌شنوند، کاهش مناظر صوتی طبیعی احتمالاً مکانیزمی است که از طریق آن تأثیر کاهش مداوم جمعیت پرندگان به‌ شدت برای انسان ها احساس می شود.