در حال حاضر کاخن تبدیل به داغ ترین طبل دستی در بازار شده است و جای تعجب نیست که چرا اینگونه است. آنها مقرون به صرفه، قابل حمل و قابل نواختن هستند. بهترین از همه آنها می توانند با طیف گسترده ای از آلات موسیقی سازگار شوند. بنابراین اگر به فکر خرید اولین کاخن خود هستید در اینجا چند نکته وجود دارد که باید بدانید تا به شما در انتخاب این ساز کمک بیشتری کند.

کلمه کاخن (cajón) در اسپانیایی به معنای کشو یا جعبه است و این یک نگاه اجمالی به تاریخ این ساز است. هنگامی که بردگان آفریقایی به پرو و کوبا آورده شدند، از آلات موسیقی و بسیاری از جنبه های دیگر فرهنگ خود محروم شدند، بنابراین آنها سازهای کوبه ای را از موادی که در دسترس آنها بود، مانند جعبه های حمل و نقل دور انداخته ساختند. از آنجایی که موسیقی برای آنها ممنوع بود، بردگان می توانستند روی این جعبه ها بنشینند و هدف واقعی خود را که نواختن طبل بود پنهان کنند. کاخن ها هنوز توسط نوازندگان سازهای کوبه ای به عنوان ساز اصلی استفاده می شود و این مزیت محبوبیت آنها را افزایش داده است.

سازی دوستانه برای مبتدیان در موسیقی

احتمالاً بزرگترین دلیل محبوبیت کاخن ها این است که آنها سازهای مبتدی هستند که به تکنیک زیادی نیاز ندارند. اگر تا به حال بر روی میز یا فرمان ضرب گرفته باشید، کاخن را تمرین کرده اید!
سطح قابل توجه اصلی کاخن تاپا نام دارد که یک تکه چوب نازک‌تر است که صدای طنین دار طبل را ایجاد می‌کند. بسیاری از چوب های مختلف را می توان برای تاپا استفاده کرد، اما معمولا تخته سه لا به دلیل استحکام و دوام اضافه ای که دارد انتخاب مناسب تری می باشد.

ضربه زدن به تاپا در نواحی مختلف سه صدای اصلی درام را ایجاد می کند: باس،اسلپ یا تاچ. وقتی بیشتر به تاپا ضربه بزنید، صدای بم تولید خواهید کرد. ضربات محکم تر در نزدیکی لبه بالایی صدای اسلپ ایجاد می کند و ضربات آرام بر روی کاخن نت های آرامی را ایجاد می کند تا زمان بندی را یکنواخت نگه دارد و نواختن شما از ریتم نیفتد و احساس بیشتری ایجاد کند. البته تسلط بر ساز به تمرین بیشتری نیاز دارد، اما تنها با کمی تمرین هر کسی می‌تواند نواختن کاخن را فرا گیرد.

انواع کاخن

کاخن های رایجی که در بازار عرضه می شوند به ۳دسته تقسیم می شوند.

کاخن های پرویی (Peruvian)


اگر صدایی فشرده و خشک دوست دارید این کاخن ها برای شما انتخاب مناسبی هستند. اولین نوع کاخن ها که بیش از ۲۰۰ سال پیش از مزارع چای پرو آمده اند، احتمالاً جعبه‌های حمل و نقل بودند که توسط نوازندگان برده آفریقایی به عنوان کاخن تغییر کاربری داده شده‌اند. پشت این کاخن ها معمولاً از چوب سخت ساخته می شود که دارای یک سوراخ گرد است که منتقل کننده‌ی صوت است. قسمت جلویی آن که تاپا نام دارد از چوب چند لایه ساخته شده است. نوع پرویی این ساز صدای خشک و فشرده تولید می کند.

کاخن های استرینگ اسنر (String/Snare)

این کاخن ها فضای کمی را اشغال می کنند و به سیم های تله ای یا سیم های گیتار در پشت سطح کاخن مجهز هستند. اگر به دنبال بازسازی صدای یک درام هستید، این کاخن ها انتخاب مناسبی هستند.

کاخن های کوبایی (Cuban)

ساختار یک کاخن کوبایی مخروطی شکل می باشد. صدای روی سطح بالایی صدایی مانند کونگا دارد.معمولاً پنج طرف این کاخن ها از چوب ساخته می شود که هر طرف به سمت پایین مخروطی می شود و شکل مشخصی به آن می دهد. نوع کوبایی مانند کونگا نواخته می شود و صدای بلندتری تولید می کند.