داستان کلیدهای پیانو جزئیات قابل توجهی را در مورد چگونگی تکامل این ساز بیان می کند.ممکن است این داستان در ابتدا جزیی به نظر برسد اما در واقع زیبایی و تکامل در جزییات نهفته است و این امر در مورد کلیدهای پیانو نیز صادق می باشد.
توافقی مشترک وجود دارد که اولین پیانوها توسط بارتولومئو کریستوفوری ایتالیایی تقریباً در حدود سال ۱۷۰۰ ساخته شد. این سازها از نظر ظاهری شبیه به سازهای هارپسیکورد بودند اما از نظر نحوه تولید صدا بسیار متفاوت بودند.
کلیدهای اولیه پیانو از طیف وسیعی از چوب ها ساخته می شدند که معمولاً در اوایل قرن ۱۹ این چوب ها به راحتی یافت میشد. برخی از پیانوهای اولیه شبیه هارپسیکورد بودند که در آن کلیدهای سفید و سیاه عملاً برعکس شده بودند. یکی از چوب های مورد علاقه سازندگان پیانو برای کلیدهای سیاه چوب آبنوس بود.
آبنوس در دهه‌های گذشته به آسانی امروز یافت نمی‌شد و چوبی سخت به رنگ قهوه ای و مشکی است که بسیار سنگین است و هنگامی که در آب قرار می گیرد به زیر آب فرو میرود.چیزی که باعث جذابیت این چوب می شود این است که وقتی تراش میخورد و به شکل کلید پیانو در می‌آید همانند آینه صاف و صیقلی می‌شود و جذابیتش چند برابر شده و جلوه ای لوکس و با کیفیت را ایجاد میکند.
چوب های دیگری که برای کلیدهای تیره تر و سیاه استفاده می شدند ، چوب هایی مانند صنوبر یا کاج بودند.تمایز بین کلیدهای سیاه و سفید در همه پیانوها بسیار مهم است زیرا به تفکیک بصری یک مجموعه کلید از دیگری کمک می کند. همچنین ، کلیدهای سیاه باریک تر از کلیدهای سفید در یک پیانو هستند و این امر به پیانیست ها کمک می کند تا کلیدها را حس کرده و از هم تشخیص دهند و اگر همه آنها یک شکل بود این امر بسیار دشوارتر میشد.
کلیدهای سفید پیانو تا اوایل دهه ۱۹۶۰ از چوب هایی مانند عاج ساخته می‌شدند اما امروزه به خاطر حفاظت از محیط زیست این کار دیگر انجام نمی‌شود و منسوخ شده است اما در گذشته مواد ترجیحی برای کلیدهای سفید پیانو همان عاج بود.
نحوه استفاده از عاج متفاوت است. گاهی اوقات ممکن است فرصتی نادر برای دیدن پیانو با کلیدهای عاج داشته باشید ، به احتمال زیاد این کلیدها نصف عاج و نیمی پلاستیک هستند.
این تفاوت را می توان به راحتی بر روی کلیدهای سفید مشاهده کرد زیرا می توانید یک خط باریک را تقریباً در نیمه راه کلیدها ببینید ، جایی که سازنده پیانو عاج را به مواد دیگر وصل کرده است.
در حالی که ایده استفاده از عاج امروزه کاملاً منسوخ شده است ، معایب دیگری نیز در استفاده از این ماده وجود دارد. عاج ، به عنوان یک ماده طبیعی ، متخلخل است و در نتیجه ، به مرور زمان تغییر رنگ می دهد و زرد می شود و اغلب شکننده و این امر می تواند منجر به خرد شدن کلیدها و غیر قابل استفاده شدن آنها برای اجرا شود.
از دهه‌ی ۱۷۰۰ صنعت تولید پیانو پیشرفت چشمگیری داشته است و در تولید کلیدهای پیانو نیز این امر صادق است.امروزه بسیاری از پیانوها دارای کلیدهای سفیدی هستند که از چوب سختی ساخته شده اند و داخل آنها یک لایه نازک از پلاستیک به کار برده شده است و در واقع این لایه سطح روی کلید است که پیانیست آن را لمس میکند.
انواع مختلفی از پلاستیک وجود دارد که امروزه توسط سازندگان پیانو استفاده می شود و می تواند حس متفاوتی به هر پیانو بدهد. این می تواند عامل مهمی در تصمیم گیری انتخاب پیانوی مناسب برای شما باشد. به عنوان مثال کمپانی یاماها ، پوشش پلاستیکی ساخته که آن را عاج (ivorite) می نامد و ادعا می کند که احساس و ظاهر عاج را دارد.
مزیت پوشش پلاستیکی کلید های پیانو نسبت به عاج این است که قابل تعویض ، مقرون به صرفه و به طور قابل توجهی در حفاظت از محیط زیست و حیوانات اخلاقی تر است.
نمونه های دیگری از مواد طبیعی نیز وجو دارند که به آنها “عاج گیاهی” میگویند که از هسته‌ی میوه ای به نام تاگوا گرفته شده است. یک قسمت فوق العاده سخت و سفید رنگ از این گیاه که با نام “گیاه فیل” نیز شهرت دارد وجود دارد که متریالی همانند عاج دارد و در کل چگالی این مواد است که برای ساخت کلیدهای پیانو ایده آل است ، اما به وفور در دسترس نیست. منشاء آن هم آمریکای جنوبی و آفریقا می باشد.
کلیدهای سیاه روی پیانوها معمولاً نوعی پلاستیک یا رزین هستند که گاهی اوقات پیانوهای درجه یک با چوب آبنوس روکش می شوند. اگرچه آبنوس چوبی گران قیمت است اما برخی از تولیدکنندگان ترجیح می دهند از آن به جای جایگزین های دست ساز استفاده کنند زیرا دوام ، زیبایی ، و کار با آن خوب است. اما استفاده از برخی رزین ها طول عمر بیشتری دارد و کار را برای پیانیستی که به صورت مداوم در حال تمرین با پیانوی خود می باشد راحتر می کند.
اکثر صفحه کلیدها نیز در پیانوهای دیجیتال از جنس پلاستیک هستند که بلند کردن و جا به جایی این پیانوها را در صورت لزوم راحتر میکند.
ثبت ديدگاه